Bir süredir hayatımı böyle yaşıyorum: hem kendimin hem de başkalarının hediyelerini hayatın hayrına, bütünün hayrına uçuşturarak, serbest bırakarak, akışına yardımcı olarak…Bana kalırsa hayatta olmamızın bir sebebi, bir anlamı var. Öylesine bir tesadüf ve anlamsız, rasgele bir geliş geçiş değil bu bizimkisi. Daha doğrusu hayatınızı nasıl yaşadığınıza, yaptığınız seçimlere bağlı bu. Bana kalırsa vermemiz gereken armağanlarımız var hepimizin, verirsek hem biz daha zengin ve anlamlı bir hayat yaşıyoruz hem de dokunduğumuz herşey güzelleşiyor, iyileşiyor. Dünya da daha yaşanabilir bir hale geliyor.
Ben armağanlarımı vererek yaşamaya çalışıyorum: bugün elimden en iyi ne geliyorsa, keyifle, huzurla, şükran duygusuyla ne yapabiliyorsam onu yapıyorum. Armağan ekonomisinde yaşadığım için yaptığım işlere ‘fiyat etiketi’ takmıyorum, bir kurumdan maaş da almıyorum. Bana yaptığım işlere inanan insanlar destek oluyor.
2013’te yapacağım çalışmalara destek bulmak için ekonomik bir dayanışma modeli olan kitle fonlamasını (crowdfunding) kullanıyorum. Bu seneki çalışmalarıma destek olmak isterseniz siz de kitle fonlaması kampanyama bir göz atıverin. Birlikte yapabileceğimiz, ilham veren, bu topraklara ve insanlara şifa olabilecek çok şey var. Destekleriniz için şimdiden teşekkürler!
Geçtiğimiz hafta çılgın girişimlerime bir yenisini ekledim. Allahtan artık beni az çok tanıyanlar ve takip edenler benden bu tür şeylerin gelebileceğini bildiklerinden şok olmuyorlar.
Kendimi bildim bileli ideallerim için ve doğrultusunda yaşayan bir insanım. Dünyanın ve insanlığın evrim yolculuğunda aktif rol ve sorumluluğumu üstleniyorum ve yaratabileceğimize gönülden inandığım sürdürülebilir bir dünya için elimden geleni yapıyorum, pek çoğumuz gibi. (Burada anahtar kelime ‘elinden geleni yapmak‘). Pek çoğunuz benim kadar radikal seçimler yapmamış olabilir (yollarda ve 24/7 bu dönüşümü düşünerek ve kendini buna adayarak yaşamak) ama eğer gelecek nesiller için umudunuz var ve başınız dik siz de her an elinizden geleni yapıyorsanız yanyana yürüyoruz demektir…
Çılgın girişime gelelim. Radikal seçimlerimin en başında uyanık saatlerimde enerji ve zamanımı vermeyi seçtiğim işer geliyor. Yıllar önce insanın ruhunu sıkan, zihnini bulandıran ve yaşam neşesini kaçıran organizasyonlardan uzak durma kararı aldım ve buna sadık kaldım. Resmini net gördüğüm güzelim dünya için ne gerekiyorsa – gerektiği zaman tek başıma gerektiği zaman kolektif girişimlerle – onu yaptım. İnsanlara ilham vermek için, sürdürülebilir bir yaşamın gerektirdiği becerilere sahip olabilelim diye film festivali de organize ettim, permakültür ağı oluşsun diye de uğraştım, ekolojik mimari çalıştayı da koordine ettim, grup süreçleri kolaylaştırıcılığı da yaptım. Nasıl olur, olmaz demedim, kolları sıvayıp giriştim gönlüme düşen fikri gerçekleştirmeye.
Bütün bunlar iyi hoş tabi, geçimini nasıl sağlıyorsun diyeceksiniz. İşte orada zorlandım ama bu beni yolumdan döndürmedi. Yaptığım işlerin bazılarından bir miktar gelir sağladım ama çoğu yaşadığım topluma, hayata ve kendime ‘hediye‘ oldu. Bedava yaptım demiyorum dikkatinizi çekerim. Çünkü bedava ve bedavacılıkla hediye verme ve alma kültürünün çok farklı olduğuna inanıyorum.
Finansal anlamda sıkıntılı dönemlerim oldu, zaman zaman ailemden ufak destekler almak zorunda da kaldım. Severek ve inanarak yaptığım işlerden sade ama tatminkar bir yaşam için nasıl geçimimi sağlarım diye düşündüm yıllardır ama toplumun genelinin ve hakim ekonomik sistemin ölçütleriyle parayı çoğaltan işler yapmadığım için ekonomik anlamda dönüşü olmadı pek çok projemin. Bu da bende hep içsel bir çekişme ve rahatsızlık yarattı yaptığım seçimlerle ilgili olarak.
Ta ki yakın zamanda Kutsal Ekonomi kitabıyla Amerika’yı sarsan yazar ve filozof Charles Eisenstein‘ın fikirleriyle tanışana kadar. Charles, para konusunu epey düşünmüş ve paraya yüklediğimiz tüm anlamı ve hakim ekonomik sistemin değer ve inanç sistemini kendince çözümlemiş. ‘Neden’ diyor ‘hayata gerçekten değer katan ve hayatı destekleyen fikirler ve projelerin ekonomik karşılığı olmazken, hayatı, yeryüzünü ve insanları sömüren ve hatta sonunu hazırlayan işlerin ekonomik değeri çok yüksek?’ Üzerinde düşünülmesi gereken önemli bir soru. Nedeni basit aslında: rekabet, yokluk ve güvensizlik inanci/ilkeleri ve manevi/ruhani açlığın materyal tüketim yoluyla tatmin edilmesi üzerine tasarlanmış bir sistemden bahsediyoruz. Bunun böyle olduğunu bilsek de, çoğu zaman başımızı suyun üstünde tutmaya çalışmaktan çözüm yolları aramaya fırsatımız/enerjimiz/zamanımız bile olmuyor. Biliyorum…
Bir de üstüne yalnızlaşmışız. Para ve tüketim ekonomisinin insan toplulukları üzerindeki en fena etkisi de bu olsa gerek. Ver parayı çal düdüğü, bastır parayı al makarayı derken eskilerin güzel dayanışma gelenekleri unutulmaya yüz tutmuş. Yalnız bu işin içinden çıkmak zor. Dayanışmadan, kafa kafaya vermeden, yürek yüreğe değmeden, el ele tutmadan bu sistem, bu zihniyet, bu gerçeklik dönüşmeyecek.
İşte tam bu noktada – global kapitalist sistem çatır çatır çatırdarken – ve de bizler yalnızlığımızdan, adaletsizlikten, yıkım ve yozlaşmadan bu kadar sıkılmışken birbirimize dönmeyi ve bu yolda birbirimize destek olmayı hatırlıyoruz.
Ben de buradan yola çıkarak ve Charles’ın da ilhamıyla, madem ben bu dönüşüm için çalışıyorum ve kutsal bir iş yapıyorum ve bu işin eski düzende bir ekonomik değeri yok ama ben hayatımı sürdürmek durumundayım ki hediyelerimi vermeye devam edebileyim, o halde dayanışma ve hediye kültürü üzerine bir deney yapmalı diye düşündüm. Daha doğrusu öyle bir ilham geldi. En baştan beri yazıp durduğum çılgın girişim bu!
Dedim ki, kendime bir hediye kabilesi kuracağım. Beni ve yaptığım çalışmaları 1 yıl boyunca aylık hediyelerle desteklemek isteyen 50 kişi bulacağım ve böylece temel ihtiyaçlarımı ve biraz daha fazlasını (öğrenme ihtiyaçları, kişisel gelişim) karşılayarak yaptığım işlere daha çok zaman ve enerji verebileceğim. Temel fikir bu.
Şimdiden, çevremden ve içinde bulunduğum ağlardan beni kişisel olarak ya da uzaktan yaptığım işlerden tanıyan 21 kişi hediye kabileme katılmaya karar verdi. Bu daveti sizlere de uzatmak istiyorum. Bu deneyin daha detaylı ingilizce açıklamasını buradan okuyabilirsiniz. Katılmak isterseniz sacredresonanceproductions@gmail.com adresine bir mesaj yazabilirsiniz ya da aşağıdaki opsiyonlardan birini seçebilir, ve 12 ay boyunca miktarını seçtiğiniz hediyeyi benimle paylaşabilirsiniz. Tek yapmanız seçtiğiniz opsiyonun üzerine tıklamak, bu sizi otomatik olarak PayPay ödeme sistemine yönlendirecek.
Ya da en azından bu deneyi başkalarıyla paylaşabilir ve bu konuya dikkat çekebilirsiniz. Nihayetinde bulunduğumuz koşullarda oldukça ilginç bir ekonomik deney bu…
Çünkü bir yandan da amacım bu tarz hediye ekonomisi model ve örneklerini insanlarla paylaşmak ve mümkün olabileceğini göstermek. Şu anda yıldızı parlayan hediye ekonomisi konsepti, aslında Anadolu kültürüne hiç de uzak olmayan kültürel bir motif. Gerçi biz paylaşım ve dayanışma geleneklerini para harici takaslarla yaşamışız ama bu deneyde paranın da hediye olabileceğini göstermek istiyorum. Benimle benzer durumda olan pek çok insan var. Dönüşümün aktif yaratıcıları olan ve bunu yapabilmek için risk almayı seçen, desteklendikleri takdirde yeniyi yaratma süreçlerinin hızlanacağı ve güçleneceği insanlar. Onları, geçinme derdi hissetmeden, yaratıcılıklarını, vizyonlarını, zeka ve her türlü kaynaklarını yeniyi ve güzeli yaratma sürecine verebilmeleri için destekleyebiliriz. Bu modelin gerçekten mümkün olup olmadığını görmek istedim. Toplum destekli yaratıcılar modeline ben inanıyorum. Bu deneyi herkesle paylaşacağım ki dönüşüm için çalışan ve çalışmak isteyen herkes kendi deney ve girişimleri için cesaret bulsun. Yalnız kurdun zamanı geçti artık, ya beraberiz ya beraberiz bu yolda…
Bakın Charles neler diyor bu konuda. (Türkçe altyazılı izleyebilmek için film kutusunun sağ alt tarafındaki içinde cc yazan kırmızı kutucuğa tıklayın ve altyazı listesinden Türkçe’yi seçin. cc opsiyonu play’e bastıktan sonra görünür oluyor)
Hepimize bolluk bereket diliyorum! Ve beni bu yolda bugüne kadar maddi manevi desteklemiş tüm dostlara selam olsun, size şükran duyuyorum.
ANADOLU JAM “Yaşamı dönüştürenler için bir buluşma” 22 – 29 Temmuz 2012 Bayramiç, Kazdağı
Bazı şeyler vardır, yaşanır anlatılmaz. Bir ‘jam’ deneyimi de aynen öyle. Sevmek gibi, hissetmek gibi, ilham gibi. Yani kelimelerle tarifi zor. İlk defa 2008 yılında Peru’nun büyülü topraklarından katıldığım ‘World Jam’ tecrübesi bende derin izler ve benzeri bir tecrübeyi Türkiye’deki genç liderlerle paylaşma isteği yarattı.
Jam, bir konferans, seminer ya da sıradan bir toplantı değil. Jam, değişimin 3 boyutta yaşandığı bir buluşma: kişisel (içsel), topluluk (ilişkisel) ve sistemik (bütünsel). “Jam” ismi ise, caz müzisyenlerinin bir araya gelip doğaçlama müzik yapmalarından esinlenilerek kullanılmış. 20 yılı aşkın bir süredir dünyanın farklı yerlerinde sosyal değişim ve toplumsal ve ekolojik adalet konularıyla ilgili çalışan genç liderleri biraraya getiren YES! bu konuda oldukça tecrübeli bir organizasyon. Anadolu Jam de YES! işbirliğiyle gerçekleşiyor.
2011’de ilkini düzenlediğimiz Anadolu Jam, kendi kişisel öğrenme yolculuklarını bilinçle yaşayan ve sosyal, ekolojik ve ekonomik değişim ve toplumsal dönüşümle ilgili çalışan ya da çalışmak isteyen 20 genç lideri 5 gün için biraraya getirdi. Ve neler yaşandı, neler…Size biraz fikir vermesi için bu videomu izlemenizi öneriyorum.
İşin güzel tarafı bu seneki Anadolu Jam’i geçen sene Jam’e katılan bir grup genç arkadaşımız düzenliyor. Organizasyonu onların yaptığını bilmek beni mutlu ediyor, bana da onları desteklemek düşüyor tabi ki…
Sizleri Anadolu Jam’e ve bu etkinliğe katılacak genç arkadaslarımıza destek olmaya davet ediyoruz.
Neden mi?
– Sistemik değişim ve toplumsal dönüşümle ilgili çalışan genç insanların desteğe ve dayanışmaya ihtiyacı vardır. Jam gibi bir buluşmada biraraya gelmek, katılımcılar için ciddi bir sinerji ve besin kaynağı yaratır.
– Türkiye’de çesitlilik bizlere güç vereceği yerde çatışma kaynağı olmaktadır. Çeşitliliğe bakış açımızı değiştirmemiz, çeşitliliği bizi güçlu kılacak bir kaynak olarak yaşamamız hayatidir. Jam’de bunu deneyimleyeceğiz.
– Bu gerçekleşen ikinci Anadolu Jam buluşması yani henüz yolun başındayız;gelecekte daha pek çok Jam buluşması organize etmek vizyonumuz…
2010 yilinda Orta Doğu Jam’ine katilan ve Anadolu Jam’in organizasyon ekibinde yer alan Ayşegül Güzel’in kendi Jam tecrübesiyle ilgili yazdıklarını burada okuyabilirsiniz.
Nasıl destek olabilirsiniz?
1. Bu yazıyı ve daveti böyle bir etkinliğe katılmasını gerektiğini düşündüğünüz kişilerle paylaşabilirsiniz.
2. Özellikle burs verebilmek icin yaklasik 6000 TL desteğe ihtiyacımız var. Etkinliğin kitlesel fonlamasına siz de ufak bir destek verebilirsiniz. Kitlesel fonlama, topluma katkısı olacak bir projenin çok sayıda birey tarafindan kolektif olarak fonlanması demektir. Verilen desteğin miktarı önemli değildir, damlaya damlaya göl olur misali her ölçekte destek bu etkinliğin organizasyonuna destek olur…Destek vermek istediğinizi belirten bir mesajı anadolujam@gmail.com adresine gönderebilirsiniz.
Son olarak sizinle geçen sene Tayland’da düzenlenen ve Anadolu Jam 2012 organizasyon ekibinden Hanzade Germiyanoğlu’nun da katıldığı World Jam etkinliğinin videosunu paylaşıyorum. Anadolu’yu dönüştüren genç yürekleri daha da güçlenmeleri için biraraya getirebilmek dileğiyle…